چگونگی تشکیل انواع دریاچه ها:
دریاچه‌های یخچالی
یخچال‌ها منشا تشکیل بیشتر دریاچه‌ها بوده و به تنهایی بیشتر از کلیه عوامل دیگر در تشکیل دریاچه‌ها دخالت دارند. این نوع دریاچه‌ها زیاد عمیق نبوده و در اثر عوامل یخچالی پدید می‌آیند. بدین ترتیب که در اثر جمع شده آب پشت مورن‌های پیشانی و یا مورن‌های انتهایی که تشکیل یک سد آبی داده است می‌تواند جمع شده و تشکیل دریاچه دهد. همچنین ذوب یک قطعه یخ در حد انتهایی یخچال می‌تواند باعث فرورفتگی در مناطق یخچالی شود و نهایتا این فرورفتگی دریاچه تشکیل شود.
دریاچه‌های آتشفشانی
در اثر تجمع آب در دهانه آتشفشانهای غیر فعال قدیمی (کراترو یا کالدرا) این نوع دریاچه‌ها تشکیل می‌شوند. این نوع دریاچه‌ها غالبا کوچک و مدور ولی عمیق می‌باشند. در اثر انفجار آتشفشان‌های گازدار ، فرورفتگی‌هایی در زمین بوجود می‌آیند که اگر این فرورفتگی‌ها با آب پر شوند تشکیل دریاچه‌ای را می‌دهد که به آن ، (Maar) می‌گویند.
دریاچه‌های تکتونیکی
برای تشکیل این نوع دریاچه عوامل تکتونیکی موثر می‌باشند. به عنوان مثال ممکن است در اثر زلزله ، قسمتی از مسیر رودخانه نشست کرده و تشکیل دریاچه را بدهد. همچنین در اثر نیروهای خشکی‌زایی (Epirogenese) نیز ممکن است دریاچه تشکیل شود. به عنوان مثال دریاچه خزر حاصل فرونشینی تدریجی می‌باشد.
دریاچه‌های کارستیکی
در اثر فرسایش مناطق آهکی (کارستیکی) بوسیله آبهای زیرزمینی دولین‌ها تشکیل می‌شوند. اگر کف این دولین‌ها بوسیله خاک رس پر شود به علت نفوذ ناپذیری ، محیط‌های خوبی برای تشکیل دریاچه می‌باشند.
دریاچه‌های سدی از طریق ریزش کوه
در اثر ریزش کوه در کوهستانها مقدار زیادی سنگ به ته دره پرتاب می‌شود که این سنگ‌های پرتاب‌شده می‌توانند جلوی آب رودخانه‌ها را گرفته و تشکیل دریاچه بدهند.
دریاچه‌های ساحلی
در برخی مواقع قسمتی از دریا بوسیله بارها (Barre) یا سدهای دریایی از قسمت اصلی دریا جدا گشته و تشکیل دریاچه بدهند.
دریاچه‌های رودخانه‌ای
مسیرهای قطع‌شده آبکندها می‌تواند بوسیله آب پر شوند و تشکیل دریاچه‌های هلالی‌شکل (شاخ گاوی) را بدهند.