کارخانه­ هاي صنایع خمیر و کاغذ یکی از بزرگترین منابع آلودگی در سرتاسر جهان هستند. خمیر سازي و رنگبري، زائدات گازي، جامد و مایع بیشتري تولید می کنند. از نظر حجمی، بیشترین مقدار از فرایند تصفیه پساب­ها و گازهای تنوره حاصل می­گردد و این در حالی است که پسماندهای چوبی نیز از حجم بالایی برخوردارند. دیگر پسماندهای تولیدی در کارخانجات خمیر سازی، شامل مایع سبز، لجن آهک و دیگر پسماندهای فرآیندی می­باشد. پسماندهای حاصل از تولید کاغذ نیز شامل زائدات مواد پرکننده و مواد افزودنی می­باشند. خمیرسازی به­روش شیمیایی_مکانیکی و تولید کاغذ جوهرزدایی شده نیز موجب شکل­گیری پسماندهایی با مشخصات خاص خود می­گردد. فعلا هزینه هاي زیاد انرژي مصرفی و مشکلات زیست محیطی و هزینه هاي آن باعث شده این صنعت در پی یافتن راهی براي کنترل هزینه ها و استفاده از راههاي کنترل دوستدار محیط زیست باشد. برخی تصفیه هاي بیولوژیکی براي کاهش هزینه ها (هم سرمایه و هم عملکرد)، کاهش مصرف انرژي و به حداقل رساندن تاثیرات محیط زیست پیشنهاد می­شود.

فرایند تولید کاغذ از این قرار است:
الیاف سلولزی را در آب می‌گذارند تا رطوبت را جذب کنند و متورم و نرم شوند؛ بعد آنها را روی یک شبکه سیمی ظریف پهن می‌کنند تا آب موجود در الیاف گرفته شود و رشته‌های مرطوب بر سطح شبکه فرو نشینند و یک تخته شوند. الیاف با از دست دادن آب به هم نزدیک می‌شوند و در نقاطی که الیاف روی هم قرار می‌گیرند نوعی اتصال شیمیایی از نوع هیدروژنی شکل می‌گیرد و آنها را به هم متصل می‌کند.

این ارتباط و خود اتصالی، کلید اصلی تولید یک برگ کاغذ چسبنده و سخت و محکم است. در این حالت به هیچ گونه چسب اضافی نیاز نیست و کاغذ پس از خارج شدن آب از الیاف سلولزی و خشک شدن آنها ساخته می‌شود.