یخچال طبیعی یا یَخ‌رود (به فارسی تاجیکی: پیریَخ) توده‌ای یخ است که بر اثر نیروی گرانش از نواحی بلند کوهستانی یا در نواحی قطبی، که دارای هوای بسیار سردی هستند، به آرامی جریان پیدا می‌کند. اگر مشتی برف به محکمی در دست فشرده شود، برف به یخ تبدیل می‌شود. این همان رویدادی است که پس از بارش برف، در دره‌های مرتفع کوهستانی رخ می‌دهد. برف در کف دره، بر اثر فشار برف‌های بالایی فشرده و به یخ تبدیل می‌شود.
با بارش برف‌های جدید، برف‌های زیرین فشرده و محکم‌تر می‌شود و مانند توده‌ای خمیری حرکت می‌کند.به این ترتیب، یخچال طبیعی بوجود می‌آید. یخچال طبیعی به آرامی، حدود ۳ متر در سال، حرکت می‌کند.
قدرت فرسایشی یخچالهای طبیعی بزرگ، بسیار زیاد است. حرکت آن به سمت پایین دامنه، باعث فرسایش دره به شکل U می‌شود. دره‌ای که در اثر یخچال طبیعی بوجود می‌آید، کف هموار و دیواره‌های عمودی دارد.
یخچالهای طبیعی که در قطب‌های شمال و جنوب تشکیل شده‌اند، امکان دارد به اندازه یک کشور یا یک قاره باشند. این یخچال‌ها را کلاهک‌های یخی یا صفحه‌های یخی مینامند. برف در قسمت‌های مرکزی این خشکی‌ها می‌بارد و بسوی دریاهای کناری کشیده می‌شود. جنوبگان و گرینلند با پهنه‌های یخی پوشانده شده‌اند.

اهمیت دریا از نظر سفر از راه دریا و بیرون آوردن مواد غذایی و غیرغذایی از دریا بسیار چشم گیر است.
دريا درماني يكي از شاخه‌هاي آب درماني در طب مكمل است كه از آن براي درمان بيماري‌هاي مختلف جسمي و روحي استفاده مي‌شود در اين شيوه درماني، درمانگران از آب دريا، ماسه‌هاي ساحل، جلبك‌ها و گياهان دريايي و انواع سنگ‌ها و نمك‌هاي دريايي و معدني براي درمان بيماري‌ها بهره مي‌برند. اين شيوه امروزه يكي از رايج‌ترين شيوه‌هاي درماني به‌ويژه براي درمان ناراحتي‌هاي استخواني و مفصلي است كه در بعضي از كشورهاي اروپايي مورد استفاده قرار مي‌گيرد.
با استفاده از داده هاي ايستگاه هاي هواشناسي و تحليل نقشه هاي همديدي، نقش دريا در بارش سواحل بررسي شد. نتايج حاصل بيانگر آن است كه دو نوع سيستم فشاري در ريزش بارش موثرند كه عبارتند ، سيستم هاي كم فشار و واچرخندهاي مهاجر.
هم چنین در بخش تغذیه ای، پرورش ماهی در قفس های دریایی، به عنوان یک روش بهینه در دهه های اخیر مورد توجه اغلب کشورهای فعال در زمینه آبزی پروری قرار گرفته است. کشورهای شمال اروپا با بکارگیری این روش علاوه بر رونق اقتصاد موجب تأمین غذا و رفاه جوامع خود شده اند.

ودها از منبعشان در زمین های بلندتر، مثل کوه ها یا تپه ها شروع می شوند. اینجا جایی است که آب باران یا برف ذوب شده جمع می شود و نهرهای کوچکی را تشکیل می دهد.
این نهرها یا آب بیشتری جمع می کنند و رشد می کنند و بزرگ تر می شوند و تبدیل به نهرهای بزرگ تری می شوند و یا به نهرهای دیگر برخورد می کنند و به آنها آب اضافه می کنند.
اکثریت بزرگی از رودها در نهایت آبشان را در دریا یا دریاچه خالی می کنند.
موقعی که یک نهر با نهر دیگر برخورد می کند و آنها با یکدیگر یکی می شوند، نهر کوچک تر به عنوان یک شاخه شناخته می شود. بسیاری از نهرهای شاخه ای لازم است تا یک رود تشکیل شود.
بیشتر مناطق مسکونی در امتداد رودهای اصلی ساخته می شود. رودها برای ما غذا، انرژی، تفریح و سرگرمی، مسیرهای حمل و نقل و راه آب برای آبیاری و نیز آب برای آشامیدن تأمین می کنند.
رودها آب حمل می کنند و با خودشان مواد مغذی خاک را به مناطق سراسر زمین حمل می کنند. آنها نقش خیلی مهمی در چرخه آب بازی می کنند و برای آب های سطحی مثل کانال عمل می کنند. رودها در تقریباً 75 درصد سطح خشکی های زمین آب را عبور می دهند.

رود که در زبان پهلوی هم رود گفته می‌شد، آبی است روان که از به هم پیوستن آب چند چشمه در دره‌های کوهستانی به وجود آمده و جریان می‌یابد تا به دشت‌ها، دریاچه‌ها و یا دریاها و اقیانوس‌ها بریزد.

رودخانه به بستر و مسیر حرکت «رود» گفته می‌شود که معمولاً عبارت «رودخانه» با «رود» اشتباه می‌شود و جای آن استفاده می‌شود.رودخانه‌ها معمولاً در اولین مرحله در پای کوه‌ها، تشکیل مخروط افکنه‌ها را داده و پس از طی مسیری با انباشت مواد آبرفتی خود به توسعه دشتها کمک می‌کنند.

مقدار آب رودخانه‌ها ، در مقایسه با حجم آب کره ، بسیار ناچیز است. با این وجود بسیاری از تغییرات ایجادشده در سطح خشکیهای عالم ناشی از عملکرد آبهای جاری است. رود و بستر آن ، یعنی «رودخانه» نقش مهمی در زندگی بشر دارند.

نحوه تشکیل رود
در ابتدای هر بارندگی آب باران بر اثر تبخیر به اتمسفر باز می‌گردد. یا به داخل زمین نفوذ می‌نماید. ولی با افزایش سرعت و مدت بارندگی به تدریج در صدد تبخیر کاهش می‌یابد و بارش بیش از مقداری می‌شود که زمین قادر است جذب کند. در این موقع آب در سطح زمین جاری می‌شود. این آبها ابتدا بصورت قشر نازکی از آب و یا تعداد زیادی از جویبارهای بسیار کوچک و درهم جریان می‌یابند و سپس در مجاری معینی متمرکز می‌شوند. این مجاری شاخه‌های اولیه رود هستند. این شاخه‌ها مرتبا به هم می‌پیوندند و رودخانه اصلی را بوجود می‌آورند.

آب دریا به آب موجود در دریاها و اقیانوسها گفته می‌شود. به طور متوسط شوری آب اقیانوس‌ها در حدود ۳.۵٪ (۳۵ گرم در لیتر) است. این بدان معنی است که هر کیلوگرم (یک لیتر بر حسب حجم) از آب دریا دارای ۳۵ گرم از املاح محلول (عمدتاً سدیم و کلرید و یون) می‌باشد. چگالی متوسط آب اقیانوس‌ها ۱.۰۲۵ گرم در میلی‌لیتر است. آب دریا دارای چگالی بیشتری نسبت به آب شیرین و آب خالص است. دمای انجماد آب دریا به علت غلظت نمک محلول پایین‌تر است.
آب دریا به قدری شور است که قابل خوردن و زراعت نیست. علت این شوری ، وجود نمکهای مختلف به خصوص نمک طعام می‌باشد. اقیانوس شاید تنها جایی باشد که بتوان تمام عناصر را در آنجا یکجا پیدا کرد. از عناصر ساده بیش از شصت نوع آن در آب اقیانوس شناخته شده و احتمال وجود بقیه چندان بعید به نظر نمی‌رسد. مقدار بعضی از عناصر در آب دریا ، به قدری ناچیز است که بطور مستقیم تشخیص داده نمی‌شود، ولی وجود آنها در اندام جانوران دریا ثابت شده است.

می‌دانیم در سال‌های اخیر برخی از استان‌های جنوب غربی کشور همیشه در روزهای زیادی از سال با پدیده‌هایی مثل گردوغبار دست‌به‌گریبان هستند، وقوع این گردوغبارها هم نیز به‌ دلیل خشک‌شدن وسعت زیادی از تالاب‌های ایران – هورالعظیم و شادگان – و همچنین تالاب‌های عراق بوده است. از سویی این را هم باید دانست که بخش زیادی از آب موردنیاز تالاب‌ها در همه جای دنیا، آب حاصل از سیلاب‌ها و طغیان‌های گاه و بیگاه رودخانه‌های بزرگ و کوچک است.
اگر جلگه و دشت خوزستان در طول سالیان دراز به‌عنوان یکی از حاصلخیزترین مناطق خاورمیانه شناخته‌ شده است، به دلیل رسوب‌هایی است که در طول میلیون‌ها سال، پنج رودخانه بزرگ به این دشت آوردند، تالاب‌های بزرگ خوزستان نیز حاصل عبور رودخانه‌ها از این استان است.
مثل هر شرایط حدی دیگری، سیل‌ها هم می‌توانند مزایايي داشته باشند، گاهی حتی خشک‌سالی و زلزله ما را آماده‌تر می‌کند برای مقابله با ضعف‌ها و بهبود سیستم‌ها، سیل هم در زمینه مدیریت و برای جلوگیری از تکرار آن شرایط در آینده، می‌تواند چنین اثرات مثبتی داشته باشد. از سوی دیگر، مزایا و فرصت‌های مدیریتی سیل در کشوری مانند ایران که کشوری است با اقلیم خشک و ما در آن همیشه دنبال برداشت آب و انتقال آب بوده‌ایم که این اقدامات سطح آب‌های زیرزمینی را پایین می‌برد، تالاب‌ها را خشک می‌کند و… می‌تواند سطوح بالایی از خاک را مرطوب کند.

انسان با تمام تلاش و سعی فراوان و تجربیات گرانبهای خود،در طول هزاران سال ستیز با ناملایمات طبیعت،هنوز هم هر از چند گاهی اسیر چنگال طبیعت شده و خشم طبیعت جان و مال او رابه یغما می برد. امروز که عصر انفجار علم است ، در پیشرفته ترین کشورها ، ثروتمندترین انسانها نیز گاهی در مقابل قدرت عظیم نهفته در آشوبهای طبیعی ناچار به تسلیم می باشند.
سیل به معنی طغیان کردن آب، زیر آب رفتن گستره‌ای از زمین و طوفانی شدن می‌باشد. در معنای «آب جاری شده»، کاربرد این واژه بر ریزش جریان دلالت داشته و مخالف معنی عدم ریزش یا «فرونشینی» است. «سیل»، طوفان جهانی افسانه و احتمالاً” تاریخ، بعنوان طوفان در اساطیر بکار رفته‌است. در خلال یا پس از یک بارندگی شدید، مقدار دبی رودخانه به سرعت افزایش یافته و درنتیجه آب از بستر عادی خود سر ریز و دشت سیلابی و مناطق اطراف را دربر می‌گیرد. با بررسی دشت سیلابی قدیمی و آبرفتهای آن، شاید بتوان با درجه‌ای از تقریب احتمال وقوع و بزرگی سیلهای آتی منطقه را مشخص کرد. اصولاً بزرگی سیلها و تکرار آنها در طول زمان تابع شدت بارندگی، نفوذپذیری زمین و وضع توپوگرافی منطقه است.

بَرف یکی از ریزش‌های آسمانی و نیز نام پوششی است که از آن بر زمین تشکیل می‌گردد.
وقتی هوای گرم به بالای آسمان صعود می‌کند، بخار آب را هم همراه خودش به بالا به داخل آسمان می‌برد. در بالای آسمان بخار آب سرد شده و قطره‌های آب دور ذرّه‌های ریز گرد و غبار موجود در هوا تشکیل می‌شود. مقداری از بخار آب هم به شکل بلورهای ریز یخ منجمد می‌شود که قطره‌های آب سردشده را جذب می‌کند. قطره‌ها به شکل بلورهای یخ منجمد شده و کریستال‌های بزرگ‌تری را تشکیل می‌دهد که آن‌ها را برف‌ریزه می‌نامند. برف‌ریزه‌ها به هنگام سنگین‌شدن، پایین‌تر می‌آیند.
دانه‌های برف هنگامی تشکیل می‌شود که قطره‌های کوچک برف داخل ابر (که قطری نزدیک به ۱۰ μm دارند) منجمد می‌شوند. این قطرات می‌توانند تا دمایی در حدود ۱۸− درجه سانتیگراد (صفر درجه فارنهایت) به حالت مایع باقی بمانند. به این دلیل این امکان وجود دارد که این قطرات به اندازه‌ای کوچک هستند که امکان تشکیل ساختاری همچون ساختار یخ را ندارند. برای تشکیل دانهٔ برف چندین مولکول در کنار هم در اطراف یک هسته قرار می‌گیرند.

باران آبی مایع به شکل قطره است که پس از سرد شدن بخارهای جوّی به وجود آمده و بر زمین می‌ریزد. در زبان پهلوی بدان واران (waran) می‌گفتند.
وقتی هوای گرم به بالای آسمان صعود می‌کند، بخار آب را هم همراه خودش به بالا به داخل آسمان می‌برد. در بالای آسمان، بخار آب سرد می‌شود و قطره‌های آب دور ذرات ریز گرد و غبار موجود در هوا تشکیل می‌شود. مقداری از بخار آب هم به شکل کریستال‌های ریز یخ منجمد می‌شود که قطرات آب سرد شده را جذب می‌کند. قطرات به شکل کریستال‌های یخ، منجمد می‌شود و کریستال‌های بزرگ تری را تشکیل می‌دهد که ما آنها را برف ریزه می‌نامیم. موقعی که برف ریزه‌ها سنگین می‌شوند، پایین می‌افتند. برف ریزه‌ها در مسیرشان رو به پایین با هوای گرم تر برخورد می‌کنند و ذوب می‌شوند و به صورت قطرات باران در می‌آیند.
نم نم باران به بارش سبک مایعی می‌گویند که شعاع قطره‌های آن معمولاً کمتر از نیم میلیمتر است.نم نم باران به وسیلهٔ ابر پوشنی و ابر پوشن‌کومه‌ای تولید می‌شود. در بسیاری از موارد نم نم باران پیش از این که به زمین برسد بخار می‌شود. کد متار برای نم نم باران DZ است.

الگوریتم تکاملی مبتنی بر چرخه آب در طبیعت:
در سال های اخیر،الگوریتم تکاملی مبتنی بر چرخه آب در طبیعت زیادی ارائه داده شده اند. بسیاری از این الگوریتم های تکاملی مبتنی بر چرخه آب در طبیعت الهام گرفته از فرایندهای طبیعی می باشند مانند الگوریتم ژنتیک، پرندگان، مورچه ها و بازپخت شبیه سازی شده. در این الگوریتم ها همانند چرخه آب در طبیعت، با الگو برداری از تبخیر آب از اقیانوس، تشکیل ابر، تشکیل رودخانه و همچنین الگوبرداری از سرریز آب از گودال ها در طبیعت الگوریتم جدید ارائه شده است که قابلیت بالایی در فرار از بهینه محلی و همچنین سرعت زیادی در رسیدن به بهینه سراسری دارد. پیاده سازی الگوریتم های تکاملی مبتنی بر چرخه آب در طبیعت بر روی توابع آزمون استاندارد و نتیجه بدست آمده از آن بیانگر کیفیت مطلوب این الگوریتم ها در دستیابی به بهترین حالت در هر تابع آزمون می باشد. بدین ترتیب جامعه جهانی در تلاش است نا هر روزه الگوریتم های جدیدی در این زمینه ارائه دهند.