فضای حرکت آب در چوب:
فضای قابل دسترس برای هوا و رطوبت در چوب بستگی به دانسیته و تخلخل چوب دارد. تخلخل، کسری از حجم فضای خالی درون یک جامد است. بنا بر گزارش ثبت شده، میزان تخلخل باید 1/2 تا 4/6% از حجم خشک دیواره سلولی باشد (Siau, 1984). از سوی دیگر، قابلیت نفوذ(permeability) اندازه ای از سهولت است که سیالات از میان یک جامد متخلخل تحت تاثیر برخی از نیروهای رانشی مانند گرادیان فشار مویینگی، یا گرادیان رطوبت منتقل می شوند.

واضح است که جامدات باید متخلخل باشند تا تراوا یا نفوذ پذیر باشند، ولی از این قانون که تمام اجسام متخلخل نفوذ پذیرند الزاماً از آن پیروی نمی شود. قابلیت نفوذ پذیری می تواند فقط وقتی وجود داشته باشد که فضاهای خالی از داخل توسط شکافها به هم وصل شوند. به عنوان مثال، یک چوب سخت ممکن است قابل نفوذ باشد زیرا، حفره های درون آوندی آن همراه با شکاف هایی در غشاها وجود دارند (Keey et al., 2000). اگر این غشاها مسدود یا پوشانده شوند، یا اگر حفره ها از آن خارج شوند، در آن موقع فرض می شود که چوب ساختار سلول بسته داشته و ممکن است ذاتاً غیر قابل نفوذ باشد.

دانسیته نیز برای نفوذ ناپذیر بودن چوب های سخت مهم می باشد زیرا، بیشتر مواد دیوار سلولی مانع از عبور سیال به ازای واحد مسافت می شوند که از آن به عنوان “افزایش مقاومت نسبت به انتشار(diffusion)” نام برده می شود(Keey et al., 2000).

از این رو چوب های سبکتر، کلاً نسبت به چوب های سنگینتر سریع تر خشک می شوند. انتقال سیالات برای چوب های نرم قابل نفوذ در دمای بالا، اغلب بصورت جریان بالک با انتقال مومنتوم (یا لحظه ای) است در حالیکه برای چوب های سخت غیر قابل نفوذ (impermeable) پدیده انتشار (diffusion)رخ می دهد(Siau, 1984). این مکانیزم ها در زیر شرح داده می شوند.