تصفیه آب فاضلاب

تصفیه آب فاضلاب جمع آوري شده چه از مراکز جمعيتي يا کارخانجات نهايتا بايد به منابع آب يا خاک باز گردانده شود . در هر مورد تصفیه آب فاضلاب بايد به اين سوال پيچيده پاسخ داد که : براي حفظ محيط زيست ، کدام يک از آلاينده هاي فاضلاب ، و تا چه حد بايد حذف شوند و آب فاضلاب تصفیه گردد؟ پاسخ به اين سوال مستلزم بررسي شرايط و نيازهاي محلي ، همراه با کاربرد دانش علمي ، قضاوتهاي مهندسي متکي به تجربه و رعايت شرايط و مقررات کشوري مي شود .

گرچه جمع آوري آبهاي سطحي و زهکشي از زمانهاي قديم شروع شده است ، ولي پيدايش نظريه ميکروبي در تصفیه آب فاضلاب توسط کخ و پاستور در نيمه دوم قرن نوزدهم آغازگر عصر جديدي در زمينه بهداشت عمومي شد . قبل از آن زمان رابطه آلودگي و بيماري فقط به صورت مبهم شناخته شده و از علم نوپاي باکتري شناسي نيز براي تصفيه آب فاضلاب استفاده نشده بود .
روشهاي تصفیه آب فاضلاب که در آنها کاربرد نيروهاي فيزيکي عامل مهمتري است با عنوان عمليات واحد تصفيه شناخته شده اند . روشهاي تصفيه که در آن حذف آلاينده ها از طريق واکنشهاي شيميايي و زيست شناسي صورت مي گيرد با عنوان فراينده هاي واحد تصفیه آب فاضلاب معروف اند.
در حال حاضر ، عمليات و فرآيندهاي واحد تصفیه آب فاضلاب در هم ادغام شده و آنچه را که امروزه مراحل اوليه ، و نهايي تصفیه آب فاضلاب ناميده مي شود تشکيل داده اند . در تصفيه اوليه آب فاضلاب از عمليات فيزيکي تصفيه همچون آشغالگيري و ته نشيني براي جدا کردن مواد شناور و قابل ته نشيني موجود در فاضلاب بهره گرفته مي شود . در تصفیه آب فاضلاب ثانويه از فرآيندهاي شيميايي و زيست شناختي استفاده مي شود تا قسمت اعظم مواد آلي از فاضلاب جدا شود . در تصفیه آب فاضلاب نهايي از واحدهاي اضافي عمليات و فرآوري استفاده مي شود . تا ساير آلاينده ها مانند نيتروژن و فسفر ، که مقدار آنها در تصفيه ثانويه کاهش چشمگيري پيدا نکرده است ، حذف شوند . روشهاي تصفيه زميني آب فاضلاب ، که امروزه بيشتر به “‌سيستمهاي طبيعي ” معروف شده اند ، مجموعه اي از مکانيسم هاي تصفيه فيزيکي ،‌شيميايي و زيست شناسي را به خدمت گرفته و آب را با کيفيتي مشابه آبي که از تصفيه نهايي فاضلاب حاصل شود توليد مي کنند.